Granica

Do Przemyśla dojechaliśmy o 18.25. Mamy godzinę do przesiadki. Idziemy cos zjeść. Przemyśl zdaje się zwiastować to co zobaczymy za granicą. Szukamy monopola. „Czy tu wszyscy kupują na bazarze, z przemytu?”. W końcu znaleźliśmy. 2 x 0,7 żubrówki + 7 żubrów.
Idziemy do odprawy. Kolejka. Zatrzymali tylko dwóch czarnych Azjatów. Stoimy i czekamy aż otworzą wejście na peron. „Obóz przejściowy” – skwitował ktoś.
Wsiadamy do pociągu. Planowy odjazd 19.25. Rzeczywisty 20.25. Z monologu pani prowadnicy zrozumiałem tylko, że dostanę jakaś karteczkę. W każdym razie pani była bardzo miła. Karteczki są dwie, na obu to samo – imię, nazwisko, nr paszportu, cel podróży, itp. Jedną oddajemy od razu, drugą zachowujemy na wyjazd z kraju.
Po korytarzu chodzą w tę i z powrotem jacyś podejrzani faceci. Jeden wchodzi do naszego przedziału i przeszukuje pościele, coś wyciąga z każdej i wrzuca do foliowego worka. Jakieś grube akcje tu odchodzą.
Pani prowadnica przyniosła komplety powłoczek na pościel. W zestawie chusteczki higieniczne i ręcznik.
O 22, jak wszyscy przemytnicy dawno zdążyli spierdolić w las na postoju, przyszła pani celnik. Z laptopem – znak czasu. Dostaliśmy pieczątki, zabrała karteczki, sprawdziła coś w notebooku i poszła. Po chwili zjawił się następny celnik – „ Wy Polaki?” Nawet nie sprawdzał bagażu.
Schowaliśmy co cenniejsze rzeczy do kufrów pod pryczami. Siedzimy rozmawiając, popijając Żuberki.

Komentarze (0)